Τα λόγια είναι περιττά όταν μιλάει η καρδιά…
Νομίζεις ότι πέρασες μόνο εσύ από το δρόμο της ζωής μου; Πολλά πρόσωπα ξεφύλλισαν τις σελίδες του βιβλίου μου. Άλλοι διέθεσαν περισσότερο χρόνο από το πρόγραμμά τους, άλλοι λιγότερο κι άλλοι έδωσαν απλά το παρόν για λίγες εφήμερες στιγμές. Άνθρωποι εμφανίσιμοι, άλλοι ψηλοί, γεροδεμένοι, άλλοι με πλούσια προσόντα και αξιέπαινο βιογραφικό. Άλλοι επιτυχημένοι, άλλοι μορφωμένοι, καλλιεργημένοι, άλλοι εργατικοί και δυνατοί που ρίχνονται στη φωτιά και δεν τους τρομάζουν οι δυσκολίες. Άνθρωποι που αξίζουν να λέγονται άνθρωποι κι όμως δεν έμειναν στη ζωή μου. Ευκαιρίες δόθηκαν και σε ανθρώπους που σίγουρα δεν θα τους ζήλευες, αλλά είχαν κι αυτοί κάτι να σου δώσουν. Μα κανένας δεν άγγιξε την ψυχή μου. Πολλά λόγια και λίγα έργα…
Τα λόγια είναι περιττά όταν μιλάει η καρδιά, μα η καρδιά δεν έχει μιλήσει ακόμα. Έχει τα παραθύρια της κλειστά. Περιμένει αυτό το πλάσμα, τον άγγελό της, που θα έρθει να ακουμπήσει στο προσκέφαλό της και να την γλυκοφιλήσει στο μάγουλό της. Να της στεγνώσει τα δάκρυά της. Η καρδιά έχει τον τελευταίο λόγο και θα μιλήσει μόνο αυτή… Μια μέρα μου είπες “Μην χάνεις την ελπίδα και μην απογοητεύεσαι, κάτι που θέλουμε πολύ, έρχεται στη ζωή μας. Μπορεί να αργεί, αλλά έστω και αργά θα φανεί. Η καρδιά ξέρει να περιμένει και πιστεύει αυτό που αξίζει μια μέρα θα έρθει…”.
Joanna Sou
