“Εγώ μ’ αυτόν; Ποτέ!” σκέφτηκες και ο έρωτας γέλασε…

Κι εκεί που θαρρείς πως έχεις βρει τα μονοπάτια σου, εκεί που λες πως έχεις βρει την σωστή ροή στη ζωή σου, εκεί που έχεις όλα τα κουτάκια σου τακτοποιημένα, έρχεται ένας ξαφνικός άνεμος και τα ρίχνει όλα κάτω, αλλάζει τη σειρά τους, μπερδεύει τις ετικέτες τους. Έρχεται ένας ξαφνικός άνεμος και θολώνει τη διαδρομή σου, τσαλακώνει τους χάρτες σου και μουτζουρώνει τους προορισμούς σου. Έρχεται ξαφνικά ένας άνθρωπος, που σε πρώτη ανάγνωση είναι το “Εγώ μ’ αυτόν; Ποτέ!” σου και χωρίς καν να το καταλάβεις, γίνεται… έρωτας!

Παράξενα παιχνίδια που παίζει καμιά φορά η ζωή! Εκεί που λες πως όλα βρίσκονται στη θέση τους και πως οι λίστες των “θέλω” σου, είναι καλογραμμένες και έτοιμες στην τσέπη σου, σαν κλέφτης έρχεται κάποιος και τις εξαφανίζει. Έρχεται και μουτζουρώνει παιχνιδιάρικα όλες τις προϋποθέσεις που είχες θέσει και μ’ ένα μόνο φιλί, ανοίγει μπροστά σου νέους δρόμους, μ’ ένα μόνο φιλί γεμίζει το μυαλό σου με καινούρια χρώματα και πρωτόγνωρες μελωδίες.

“Εγώ μ’ αυτόν; Ποτέ!” σκέφτηκες κι αυτό το ξανθό, χοντρό μωρό με τα βέλη ανά χείρας γέλασε. Γέλασε γιατί ξέρει πως το “ποτέ” δεν χωράει στον έρωτα. Γέλασε γιατί ξέρει πως όλες οι λίστες κι οι προϋποθέσεις και τα δεδομένα, ανατρέπονται σε μια μικρή στιγμή. Γέλασε γιατί ξέρει πως όλα αυτά γίνονται προσάναμμα και γεμίζουν πολύχρωμες σπίθες και βεγγαλικά τις καρδιές. Γέλασε γιατί ξέρει πως μπροστά σ’ ένα βλέμμα, όλα αυτά παίρνουν φωτιά και καίγονται.

“Εγώ μ’ αυτόν; Ποτέ!” σκέφτηκες κι ο έρωτας γέλασε, γιατί ο έρωτας ξέρει…

Κική Γιοβανοπούλου