Μην κοιτάς που γελάω, πού να ‘ξερες τι γίνεται μέσα μου…
Να μοιράζεσαι τον πόνο σου. Να λες όσα σε βαραίνουν, να βγαίνουν από μέσα σου. Να μοιράζεσαι τη στεναχώρια σου, μετριάζεται όταν κόβεται στα δυο, λένε… Μην κρατάς μέσα σου...
Ποτέ ξανά!
Σου παραδόθηκα άνευ όρων. Ψέματα… έναν όρο μόνο έβαλα, να με αγαπάς αληθινά. Και δεν τον κράτησες. Με γέλασες. Και αυτό το παράπονο θα το κουβαλάω πάντα στην καρδιά μου....
Αν δεν μου αρέσω, πώς περιμένω από τους άλλους να τους αρέσω;
Άλλη μία μέρα έρχεσαι αντιμέτωπη με τον χειρότερο εφιάλτη σου, άλλη μία μέρα προσπαθείς να τον αποφύγεις. Μοιραία όμως πέφτεις διαρκώς πάνω του. Τις περισσότερες φορές τον αγνοείς, αλλά αυτός...
Σ’ όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε!
Ο καθένας από εμάς διαθέτει ένα συνονθύλευμα χαρακτηριστικών που απαρτίζουν τους εαυτούς μας. Έχουμε τα προτερήματά μας και τα μειονεκτήματά μας, που για εμάς πολλές φορές είναι διαφορετικά από αυτά...
Τι βλέπεις στον καθρέφτη σου; Αυτό που νιώθεις εσύ ή αυτό που σου λένε οι άλλοι;
Κάθε λογικός άνθρωπος θα πρέπει να βλέπει στον καθρέφτη του αυτό που αισθάνεται, να δει τη γυμνή του αλήθεια και να καταφέρει να την αντιμετωπίσει. Ίσως για μια φορά ακόμη...
Τον Θεό Τον βλέπεις καθαρά μέσα απ’ τα δάκρυα
Η διαφορά του ανθρώπου με το Θεό, είναι πως τον δεύτερο πρέπει να Τον αγαπήσεις πρώτα για να Τον γνωρίσεις ουσιαστικά. Ο Θεός δεν είναι λογική, δεν προσεγγίζεται με ανθρώπινη...
Εκείνη η φωνή που μ΄ ένα αόρατο μαντήλι σκουπίζει τα δάκρυα…
Καταφέραμε να ζήσουμε μαζί μόλις 5 μήνες. Είκοσι ολόκληρες βδομάδες αγάπης, ξενοιασιάς, χαράς, έρωτα. Μέχρι εκείνο το απόγευμα που άρχισα να σ΄ αναζητώ στο τηλέφωνο, για να καταλήξω στο... νεκροτομείο....
Κι αν χάσεις το μέτρημα, μην το βάλεις κάτω, ξεκίνα ξανά…
Κλείδωσα τόσες κραυγές να μην σπάσω την ερημιά του κόσμου. Απωθημένα κράτησα δέσμια σε μια φυλακή στα βάθη της καρδιάς. Άνθρωποι μόνοι γύρω μας και εμείς κριτές τους. Βήματα αργά...
Μάθημα Χημείας
Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που ο κάθε άνθρωπος ή τα μπορεί ή δεν τα μπορεί. Ε... κι εγώ ένα απ’ αυτά που δεν μπόρεσα ποτέ, ήταν το μάθημα της Χημείας. Πάντα...
Όταν το όνειρο διαλύεται, η ψυχή κάνει κρότο
Όνειρα, τι όμορφο πράγμα! Χαμογελάς όταν τα κάνεις, σου φαίνονται εύκολα και θέλεις γρήγορα να γίνουν πραγματικότητα. Οι σκέψεις ταξιδεύουν μόνο στην θετικότητα. Όλα λάμπουν μέσα σου και γύρω σου....
Θύμα και θύτης του ίδιου σου του εαυτού και πώς να αποδράσεις;
Απέδρασα! Μύρισα προς στιγμή τον αέρα της ελευθερίας. Θύματα και θύτες των ίδιων μας των εαυτών! Αιώνια φυλακισμένοι σε ένα κλουβί, με ανοιχτή την πόρτα να κελαηδάμε! Υπάρχουν εκείνοι που...
Μέχρι να βρω την αγάπη που μου αξίζει…
Ένα καλοκαίρι κι αυτό ήταν. Κοιτάζω τις φωτογραφίες που έβγαζα και θυμάμαι… Θυμάμαι την κάθε αίσθηση, στην κάθε στιγμή. Εκείνο το βήμα μου που δεν πατούσε ακριβώς στη γη. Που...